2/9/16

H διαύγεια στη Ρήξη: Ντάλας και Λος Άντζελες

Στη φώτο ο Micah Johnson, που που πριν πέσει νεκρός από τα πυρά των μπάτσων πήρε εκδίκηση για τη συνεχιζόμενη ρατσιστική βαρβαρότητα στις ΗΠΑ, εκτελώντας 5 μπάτσους και τραυματίζοντας άλλους 7: «μας έλεγε ψέματα, μας δούλευε, μας κορόιδευε, τραγουδούσε και ζητούσε να μάθει πόσους αστυνομικούς είχε σκοτώσει, έλεγε ότι ήθελε να σκοτώσει περισσότερους και ότι είχε μαζί του βόμβες»


H διαύγεια στη Ρήξη: Ντάλας και Λος Άντζελες

Στις 28 Οκτωβρίου του 1967 ο Huey Newton φημολογείται πως σκότωσε τον αστυνομικό John Frey. Μέχρι εκείνη τη στιγμή το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων, με μόλις ένα χρόνο ζωής και  γύρω στα εκατό μέλη, είχε εμπλακεί μόνο σε περιπολίες για την αντιμετώπιση της αστυνομικής βίας, είχε οργανώσει πρωτοβουλίες υπεράσπισης της κοινότητας, είχε προγραμματίσει συλλαλητήρια για τον Denzil Dowell, ο οποίος πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε από την αστυνομία στο Ρίτσμοντ της Καλιφόρνια και είχε προβεί στη θεαματική ένοπλη διαμαρτυρία στη Συνέλευση της πολιτείας της Καλιφόρνιας. Η 28η Οκτωβρίου του 1967 σηματοδότησε μια σημαντική καμπή στην κατεύθυνση του κόμματος των Μαύρων Πανθήρων και στο ευρύτερο κίνημα της Μαύρης Δύναμης (Black Power). Αυτή η συγκεκριμένη δράση αποτέλεσε τόσο μια στιγμή διάσπασης όσο και διαύγειας, που θα έθετε το κλίμα για ένα μελλοντικό κύμα αγώνων.

Καθώς θα πρέπει να είμαστε πάντοτε προσεκτικοί στον υπερβάλλοντα ζήλο που μπορεί να επιδεικνύουμε για την παρούσα χρονική περίοδο, δεδομένης της έλλειψης μιας ολοκληρωμένης εικόνας, μπορούμε ωστόσο να αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε ένα ερώτημα που περιέχει μέσα του μια έκφραση της υποβόσκουσας επιθυμίας μας: θα είναι η 7η Ιουλίου του 2016 αντίστοιχα μια στιγμή ξεκάθαρης διάσπασης; Μια στιγμή αποσαφήνισης στη ρήξη;

Γίναμε μάρτυρες μιας σειράς διαδοχικών κλιμακώσεων από εκείνη τη φοβερή ημέρα του Αυγούστου του 2014, όταν ο Michael Brown δολοφονήθηκε στο Φέργκιουσον. Τοπικές αγρυπνίες μετατράπηκαν σε καθιστικές διαμαρτυρίες, οι οποίες μετατράπηκαν σε διαδηλώσεις, οι οποίες με τη σειρά τους μετατράπηκαν σε εθνικές πορείες που εξελίχθηκαν σε ταραχές και κατέληξαν σε  μπλοκαρίσματα αυτοκινητόδρομων και τρένων. Στο σημείο αυτό ας κάνουμε μια ειδική μνεία στους συντρόφους του Όκλαντ που μας έδειξαν χθες το βράδυ για άλλη μια φορά τη σημασία (τόσο σε επίπεδο υλικό όσο και πολεμικής) του μπλοκαρίσματος των δικτυωμένων φυσικών υποδομών αυτού του κόσμου που θέλουμε να καταστρέψουμε. Με κάθε διαδοχικό επιτυχημένο αγώνα από το καλοκαίρι του 2014, οι τακτικές βρίσκονται σε εξέλιξη και κλιμάκωση -και το να απαρνηθούμε αυτό το υλικό γεγονός είναι ζημιογόνο για την εξέλιξη του τωρινού κύματος αγώνα. Τώρα έχουμε το Ντάλας.

Είναι αυτονόητο ότι αυτό το περιστατικό, όπως η ενέργεια του Huey Newton το 1967, θα δημιουργήσει ένα χάσμα μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο των αγώνων του #BLM (Black Lives Matter). Τα πιο φιλελεύθερα στοιχεία των “επίσημων” οργάνων του #BLM έχουν ήδη σπεύσει να καταδικάσουν αυτό που συνέβη στο Ντάλας -να αποστασιοποιηθούν από αυτές τις ενέργειες, επαναλαμβάνοντας ότι οι ειρηνικές διαδηλώσεις και η “οργάνωση” εντός των θεσμικών πλαισίων και προοπτικών είναι ο μόνος σοβαρός τρόπος για να εκκινηθεί μια σημαντική αλλαγή. Αυτοί είναι οι ίδιοι αντιδραστικοί που υποστηρίζουν νεφελώδεις έννοιες, όπως η “κοινοτική αστυνόμευση” και η “ευθύνη της αστυνομίας" αντί για την κατάργηση της αστυνομίας και της συνολικής ύπαρξης του βιομηχανικού συμπλέγματος των φυλακών. Τα άτομα που υποστηρίζουν αυτές τις θέσεις αγνοούν τη δομική σχέση μεταξύ των κρατικών δολοφονιών των μαύρων και γενικότερα των έγχρωμων και τη συσσώρευση του κεφαλαίου.

Αυτοί είναι οι φιλελεύθεροι που συμφωνούν με τον αιδεσιμότατο Jesse Jackson, όταν ισχυρίζεται ότι “η επίθεση κατά των αστυνομικών ήταν μια δειλή και τρελή τρομοκρατική ενέργεια και σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει τίποτα από τον μακροχρόνιο αγώνα μας για ειρήνη και δικαιοσύνη για όλους”. Αυτοί είναι οι ηλίθιοι που δεν αξιολογούν τη διαφοροποιημένη πολυπλοκότητα της ιστορίας του Micah Johnson ως βετεράνου στρατιωτικού έφεδρου ή το στρατιωτικό και αστυνομικό παρελθόν του Christopher Dorner και απλά τις πλαισιώνουν εντός της δομικής αντι-μαύρης ιστορίας της Αμερικής. (Ας σημειώσουμε, επίσης, ότι η αστυνομία του Ντάλας αποτελεί πλέον το πρώτο αμερικάνικο αστυνομικό τμήμα, που χρησιμοποίησε ένα τηλεκατευθυνόμενο ρομπότ-βόμβα για να σκοτώσει έναν ύποπτο και ότι η αστυνομία του Λος Άντζελες έκαψε ζωντανό τον Christopher Dorner στην καλύβα που είχε οχυρωθεί). Αυτοί ακριβώς είναι οι εχθροί που φωνάζουν για την αστυνόμευση που επιχειρεί να αντικατοπτρίσει τις ταυτοτικές περιγραφές εκείνων με την πιο έντονη αστυνόμευση, η οποία χρησιμοποιώντας τα λόγια ενός συντρόφου μας μπορεί να συνοψιστεί αναμφισβήτητα ως εξής: “η αποτελεσματική αστυνόμευση, (είναι) θανατηφόρα όσο δεν πάει”.

Και από την άλλη πλευρά του χάσματος που ανοίχθηκε στο Ντάλας στέκονται άτομα, ομάδες και συλλογικότητες. Αυτή είναι η διαύγεια της ρήξης, η οποία είναι πολύτιμη, καθώς μας επιτρέπει να δούμε τα ρήγματα ανάμεσα μας και μας επιτρέπει να δούμε την εξοργιστική ματαιότητα αυτών που ποζάρουν για άλλη μια φορά φωνάζοντας “Ψηλά τα χέρια, μην πυροβολείτε!" στα σκαλιά του δημαρχείου του Λος Άντζελες -ενός κενού χώρου μιας αδύναμης θεσμικής εξουσίας. Αυτή η διαύγεια μας επιτρέπει να δούμε την αλληλεγγύη στην όμορφη περιφρόνηση της πορείας στο Πάρκο Leimert χθες. Αυτή η διαύγεια μας επιτρέπει να δούμε τη γελοιότητα της οργάνωσης μιας επίσημης εκδήλωσης του #BLM στο MOCA Geffen Contemporary, αντί να προτρέπουμε τους παρευρισκόμενους να κατέβουν στις διαδηλώσεις στους δρόμους του DTLA και του Leimert Park. Αυτή η διαύγεια μας επιτρέπει να δούμε τις επιπτώσεις που προκύπτουν όταν η ρητορική απειλή του “Καμία Ειρήνη Χωρίς Δικαιοσύνη” στην πραγματικότητα κρατάει το δικό της μέρος του παζαρέματος. Ενώ μια τέτοια διαύγεια δεν δίνει δεκάρα για τον Snoop ή για τον Game και την τρομερά έμφυλη και σεξιστική Operation H.U.N.T. τους.

Και αυτή η διαύγεια μπορεί να μυριστεί τις μαλακίες του ίδιου τοπικού δημοφιλούς ράπερ όταν λέει στις ρίμες του: “Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κατεβαίνω στο Φέργκουσον με αυτό το γερμανικό Luger, γιατί μοιάζω πιθανότατα περισσότερο με τον Νέλσον Μαντέλα και όχι  με τον Μάρτιν Λούθερ και περισσότερο με τον Ice T και όχι με τον Ice Cube. Είμαι ένας δολοφόνος μπάτσων, δολοφονείστε όλους τους μπάτσους, τότε οι μπάτσοι μάλλον θα σταματήσουν να σκοτώνουν”. Αλλά στη συνέχεια, θέτοντας τον εαυτό του ως εκπρόσωπο όλων μας, λέει στους LA Times: “οι αστυνομικοί που πέθαναν στο Ντάλας δεν ήταν οι μπάτσοι που πυροβόλησαν και σκότωσαν τον Philando ή τον Alton. Ακριβώς όπως οι Philando και Alton δεν άξιζαν κάτι τέτοιο, έτσι και οι εν λόγω αστυνομικοί στο Ντάλας δεν το άξιζαν. Και το μόνο πράγμα που θα μπορούσα να σκεφτώ ήταν να ξεκινήσει η ειρήνη και στις δύο πλευρές και αυτός είναι ο λόγος που είμαι εδώ”. Και πρόκειται για ένα απογοητευτικά κοινό συναίσθημα, όπως ένας άλλος σύντροφος ορθώς επισημαίνει: “Σήμερα το πρωί αποστασιοποιείσαι από ό,τι συνέβη στο Ντάλας, αλλά χθες παρέθετες τον John Brown για να καταλάβεις τον ρόλο των λευκών ανθρώπων”.

Από τις 9 Αυγούστου του 2014, την ημέρα της δολοφονίας του Michael Brown στο Φέργκιουσον του Μιζούρι, 2.614 άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί από την αστυνομία. ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΞΑΚΟΣΙΟΙ ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΙΣ. Εδώ, στην ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή του Λος Άντζελες, βρισκόμαστε δυστυχώς στην πρώτη γραμμή αυτών των στατιστικών στοιχείων -οπότε και πάλι θα ρωτήσω: τι μπορούμε να αποκομίσουμε από τη διαύγεια αυτής της ρήξης; Τι μπορούμε να μάθουμε για τους εαυτούς μας και τους εχθρούς μας, καθώς βρισκόμαστε σε αυτή την πλευρά του χάσματος; Αν πάλι βρίσκετε τον εαυτό σας στην άλλη πλευρά της ρήξης ... καλά ξεμπερδέματα.

Por el comunismo y la anarquía,
L.N.F.C.
Λος Άντζελες, Καλιφόρνια
Παρασκευή, 8 Ιούλη 2016

Μτφ: kostav
Πηγή: http://www.luchanofeik.club/2016/07/08/clarityofrupture/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου